Yaşamak,
hayallerin çokluğudur..
Ne kadar hayal biriktirirsek, çoğaltırsak..
O kadar yaşamı yaşarsın hissederek..
Her ölen hayallerin yerine yenisi gelmez..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Teşekkür ederim abi :) hayallerim bir şey üzerine kuruluydu hep, o da sevgi... Hangi hayale sen benim aradığım sevgim misin ? diye sorduysam, cevap hep yalanların gizeminde süslü cümleciklerdi! Bu hayatta hep bizim başımıza gelen bu değil midir ? Hayallerimiz hep sevgidir; ama sevgi hep yalanların arkasında kolları bağlı şekilde saklandırılmaktadır. O yüzden onu hiç göremeyiz ve ona ulaşamayız. Bu yüzden de hayallerimiz hep ölür; ama inatla hayalimizi devam ettirmeye çalışırız. Bir gün o gerçek sevgiyi buluncaya kadar... Bu sevgi bu dünyaya ait sevgidir. ALLAH'a olan sevgi bu dünyanın ötesine götürülecek sevgidir. O yüzden burada bahsettiğimiz sevgi, bizi bu dünyada biraz da olsa mutlu edebilecek sevgidir. Umarım hepimiz aradığımız gerçek sevginin huzurunu buluruz. Bu sevgi illa aşk anlamında değil; boş dünyanın yüreklerimizi kararttığı duyguları temizleyecek sevgidir...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta