Yaşa Öğratmenim Şiiri - Halil Aksoy

Yalnızca o vardı kara tahtanın başında.
insanlığı uzaya taşıdı hünerli elleriyle.
Karanlığın arkasındaki ışığı gördü.
İleri bakan gözleriyle.
Eğriyi, doğruyu ayırdı birbirinden.
Yıkılan dünyayı her seferinde o kurdu yeniden.
Zengin, fakir, yoksul demeden,
Aldı bağrına.
Kucakladı tüm insanların hepsini birden.

Yalnızca o vardı kara tahtanın başında.
Yıldızları topladı, serdi insanlığın önüne.
Umut, neşe, ışık doldurdu.
İnsanlığın gönlüne.
Çok şey beklemeden çalıştı, didindi.
El ele tutuşmuş insanları görünce,
Çektiği tüm acılar bir anda dindi.
Yaşa öğretmenim.
İnsanlık seninle sevindi.