Karış toprağa,
sal köklerini en derinine,
çıkar içinden tüm bildiklerini gökyüzüne,
bak nasıl da dönüyor başında!
Masmavi bir gök, hayalinin ortasında...
Yağmur yağsın gözlerinden,
bırak sızsın içine,
sızıyan en derin yerlerine.
Bakma sen olmuşlara, olacaklara yada hiç olamayanlara...
Yaşar her şey;
çıplak ayakla bile olsa,
güllerin bile solsa,
yaşa,
hemde hepsinden bir parça karışarak yaşa...
Volkan Baylan
14.08.2016
Kayıt Tarihi : 14.8.2016 14:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Volkan Baylan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/14/yasa-66.jpg)
Çok da doğru!.... Yaşam, her ne olursa olsun devam ediyor.... Onun canlılığına yaşadıklarımızdan arta kalanların atlattığımız gibi biz de katılmalıyız.....
Kainatın varlığından beri bu döngü hep böyle devam etmiş, biz de ayak uydurmayı bilmeliyiz.....
Çok içten bir yaklaşımla yazılan şiirinizi ve sizi kutlarım Volkan Bey.... Saygılarımla.....
yaşama dokunmak hissetmek ve sindirmek...
sanırım şiirin özü bu...
Çok hoş dile getirilmiş..
Kutluyor yüreğinizi selamlıyorum şair..
TÜM YORUMLAR (12)