19 Şiiri - Kübra Nur Sönmez

Feza tutundu ruhumda, hırçın ve mağrur
Kuşları, çocukluğu, dizelerimi korkuttu
Fırtına, yağmur, çiçek ve kıyamet
On dokuz yıla bölündü esaret.

Kuşlar kanatlanır şimdi içimden
Gençlik , aldandığım ilk bahar
Bari sen öyle bir mevsim, tek sayfa şiir
Geçip gitme ömrümden
Sert bir rüzgara kapılmadan tebessümüm
Güzeldim ben şiirler kadar, önceden.

Ben senin neyinim, anlayamadım
Bir hayalinde olsun, geçti mi adım
Yağmurda yürüdüğümüz o akşam,
Hangi gün, kaç kasım ?

Nem'sin? Dedi bana.
Dile getirmediğim,
Fikrimden düşürmediğim bir sevda.
Yazmak en yakın dostum oldu,
İsmin soldu artık satırlarda.