Yaş otuzyedi...Orta yolun iki durak ötes ...

Yaşamak yeniden doğmaktır her sabah uyandığında
Ve ölüm farkındasız bir bekleyiştir aslında
Bu ikisinin arasında
Yere basılır, yürünür, koşulur, yatılır
Konuşulur, duyulur, susulur
Doyulur, acıkılır, susanır
Sever, sevilir, nefret edinilir
Bir seste neşelenebilir,
Bir görüntüde hüzünlenebilinir…
Bu farkındasızlık sürecinde,
Farkında olunabilenlere göre davranılıp
Böylece var olunur
Ve öyle bir ironidir ki
Var oldukça yok edilir bir şeyler
Her gün yeniden doğarak
Ömrün tüketildiği gibi…