Yaş altmış üç Şiiri - Mikdat Bal

Yaş altmış üç ömrümün uzatmalı bölümü
Mevsim kış zemheride, üşüyüp donuyorum
Bir kolum gökyüzünde bekliyorken ölümü
Bir ayağım çukurda semazen dönüyorum

Geçen geçti denilmez bedeli ödenecek
Önümde meçhul bir yol son hedef şaşılmıyor
Hayatta kalan herkes çalışıp didinecek
Dünya kendisi engel ölmeden aşılmıyor

Ya dünyanın ötesi, o husus başka konu
Bir mezar var o kadar yapmadım bir yatırım
Nasıl imar ederim, şenlendiririm onu
Orada torpil de yok, ne saygı ne hatırım!

Ya cennetten bir bahçe, ya ateşten bir çukur
Varmadan bilinmiyor, nasıl gülebilirim
Allah daim eylesin imanım var çok şükür
İmana sebat gerek, her an ölebilirim

Çok çektim bu dünyada hak ettim her birini
Daha çekeceğim çok Allah asan eylesin
Buradan hazırlıyor insan kendi yerini
Rahmeti, mağfireti Rabbim ihsan eylesin

Korku ümit arası bekliyorum sonumu
Rahmeti sonsuz Rabbim, affet başaramadım!
Mülk senin, hüküm senin sana döndüm yönümü
Ağlamaya çalıştım ama yaşaramadım

Kalbim taş mı kesildi, acısam ya kendimi
Acımayan acınmaz, ben nasıl bir insanım
Canımdan çok severim peygamber efendimi
Ona bir selâm için tembel kalmış lisanım

Derim kendi kendime “sen ikiyüzlü müsün? ”
İrade yok, amel yok cenneti diliyorsun
Memnun musun halinden sen açık sözlü müsün?
Hesabın ortadadır her şeyi biliyorsun!

Neyine güvenerek, gününü gün edersin
Bir gün denilecektir, “sen Oku kitabını!
Bugün hesap sorucu sen kendine yetersin'
Mutlaka duyacaksın Rabbinin hitabını

İşte günlük hesabım işte benim efkârım
İşte senin gerçeğin, işte benim gerçeğim
Asra yemin olsun ki zarardayım yok kârım
Allah’ın rahmetiyle cennete gireceğim

Ozan Mikdadî