Yaş 53 Şiiri - Naci Sarı

YAŞ 53
Yaş 53 sararan yaprakların ince kalmış zarı, çekilmiş dertlerin tam ortasıyım,
Kimsenin bilmediği kabuk bağlamış, yara almış dertlerin sırdaşıyım,
Öyle çabuk geçmiş yılların, geçmişimin en azılı düşmanıyım,
Ne karar verse de hakim, pişman değilim, olmadım, insandan yanayım.

Karanlık bir odanın, sönük kalmış lambasından süzülen ışık gibiyim,
Aydınlığa ulaşmanın uzatmalarını yaşayan, deli fikirli serseriyim,
Güneşin doğuş ve batış arafında kalan kararsız lav ateşiyim,
Meyhane masasında son kadeh, kalesini kaybetmiş kral gibiyim.

Yaş 53, tekrar çocukluğumun dünyasına girmiş gibi beynim,
Tekrar eden umutlarımla unutkanlıklarımın savaşı, yeldeyim üşüyorum,
Geçmişiyle boşanmış, gelecek için bekar düşüncede kırık sandalyeden düşüyorum,
Ve tekrar tekrar yok olduğunu her şeyin, kendime dinletiyorum.

Sakin olmak istiyor bedenim, arkama yaslanıp seyretmek sessizce hayatı,
Yoruldum artık diyebiliyorum kendime, durdurasıya zamanı,
Büyük sevdalarımla kalmak baş başa, karım ve çocuklarım.
Yaş 53 ile birlikte bitmek bilmeyen plan ve umutlarım.
Haydi hoşça kalın, belki bunlar son vedalarım.