dağa sığınmış bir ormanın yankısı üşümek
sen akıl yormaksın yaşamın yaprakta şavkımasında
kendine derinleşmiş bir ılgın gibi yaz sabahlarına mahçup
kente inen perçemindir yıkımın adı balkon akşamlarında
söylenmemiş yok kitabımda sen dışımdasın ismi konulmamış
terlemiş atlar koşar sesinde eskinin geçmişin kuzgun
elimi atsam karanlık çevreler kenti diyorum ya perçemin o
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta