Yarınlarımı Kaybettiğim Sone

feci kazalar... görüyorum, hoş olmayan şeyler
hür bir zihin mümkün mertebe hayallerdedir,
göçmen kuşlar gibi, durmaz, uçuverir terkeder.

ve... ve canım, yitiriyorum her saniye ümidimi
fısıldaşıyor garibler, ozanlar ve şairler birer birer
bizimle ilgili, endişeleri, oysa ben kaybettim seni.

şu kafatası içinde nasıl çürür zihnim bir bilsen
zaman yarınımı ve dünümü talan ediyor malûm
tuzsuz yaralarıma gem vurmadı henüz umudum...

geç kalınmış... feryatların, serzenişlerin nafile
felaketin sonunu getirenin, en sona kalması
mantıklı mı önce bunu sorsana bir kez kendine.

modern yılların harareti, kamaştırdı gözlerimi
e bende herkes gibi dünyevi olana sevdalıyım
aksini söyleyen namussuzdur pek tabii ki.

kolayca akmaz kanın bunu bilmelisin,
çizilir tabutun, kırılır merceklerin lâkin
vücudun yaraya da duyacak gereksinim.

saman alevi olur, kavurur kederim, yakar esneni
koyar tabuta, hazımsızlık kıstırır dört duvara
sonsuza değin ağrılı kamburumu büker belimi...