Yarınlarımı Çalanlara Şiiri - Leyla Karkar

Bu kaçıncı dibe vuruş bilmiyorum ama, adı batası alın yazımın değişmeyeceğini öğrendim artık. Tüm yitirdiklerime inat tekrar diyorum, belki bu kez doğrudur diyorum ama nafile. Her seferinde bir o kadar çıkmaza giriyor, bir o kadar batıyorum işte.

Şimdiki çıkmazımı parselleyenler, koşun toplanın yamacıma, haberim var sizlere. İçimdeki sevgiye, insanlığa dair ne varsa, parsellediğiniz yarınlarımı dağıtacağım. Çünkü, Bu çorak toprağa dönen yarınlarda ot bitmez, filizlenmez artık. Hadi ne duruyorsunuz? Cennetimi çöle çevirenler, alın tapularınızı, ekin kendinizce otlarınızı, dikin binalarınızı yarınlarımın üzerine. Umut edipte yapamadıklarımı veriyorum size işte buyurun…Kurak çöllerde kalmak istiyorum kendimle, içimdeki Leyla’yı dinlemek istiyorum artık.

Bakın O’da ne diyor?
Leyla olmak kolay mı?
Leyla demek yürek sancısı,
Leyla demek bir tutam gözyaşı,
Leyla demek çölün imkansız ayazı,
Leyla demek tam bir baş belası …

Yoruldum artık. Bu devinimlere göğüs germekten mecalsiz kaldım. Yine yalnız, yine içimdeki O ve ben. Bu halime sebep olanlar hadi ne duruyorsunuz? Ekin biçin benden aldıklarınızı. Tabi hala vicdanınız el veriyorsa…