Yarınlara küstüm, ölmüşem gibi...

Evvel başucumda oturan yarim
Şimdi beni görüp kaçar el gibi
Çıkmaz avazım hep suskun ahım
Ahu feryatlara küsmüşem gibi

Bir zaman gül idim yarin bağında
Bülbüller misali çosardım orda
Boynum büküktür zemheri ayda
Yaz bahari bilmem, kıştayım gibi

Evvel aşina idim her bir haline
Sırr´ım yoktu onun sıirı içinde
Nice bin gezindim gönül kabende
Bir zaman Ibrahim olmuşam gibi

Yarimin hayali gitmez düşümden
Korkum yoktur seni üzen ölümden
Azrail babam gelmedi dünden
Yarınlara küstüm, ölmüşem gibi

Yar olan odurki yar emrin tuta
Yardan başkasına küsülü baka
Yar dediğin canı göre cananda
Şimdi cansızlara sultanım gibi

Bulut oldum ağdım yüce göklere
Yağmur oldum yağdım aktım hanene
Rüzgar oldum estim seher yeliyle
Deli poyraz olup çosmuşam gibi

Çelebiyi bıraktın gezersin bensiz
Ölmezim derdin gurbette sensiz
Yad ellerin oldun behey şerefsiz
Doğru sözlerin yalanmış gibi