Yarınlara Gidelim Ey Sevgili

Belki de hayatın dönüm noktasıydı, dar alanda kısa paslaşmaların yapıldığı, ömrün son zaman çarklarının bileylendiği süreçte yaşanmışlıklardan alınan dersti belki.

Bizi birbirimize çeken belki de yaşadıklarımızın benzerliğiydi, severken nefreti yaşamak dünlerde kalmak istemiyorum. Yarınlarım olmalı bir çocuğun gülümsemesinde bir kelebeğin kanat çırpmasın ve bir martının çığlığında hüznü duymamalıyım.

Yüreğim acıyla değil aşkla burkulmalı sevginin sonsuzluğunda kapamalıyım gözlerimi ve sarılmalıyım sıkı sıkı, benim diyebildiğim sevdalar hüzünlerin üzerinde kurulmamalı, eskiler silinmeli açılmamış mektuplar gibi meraklandırmadan, saklamadan saklanmadan sevmeliyim.

Mor sümbüllerin duruşlarında uykusuzluğumu unutmalıyım iyot kokusunun yerine senin kokun doldurmalı genzimi ve gün yanığı ten kokundan almalıyım... Sana tutunarak yürümeliyim gölgen gibi. Sana savrulmalıyım rüzgârda savrulan saçlar gibi ve senin olmalıyım aldığın nefes gibi içine dolmalıyım.

Yüksek duvarlarla çarpmadan, çukurların derinliklerinde boğulmadan yol almalıyım. Yüreğimin götürdüğü yere ulaşmak için engelleri bertaraf etmeliyim. Uykusuzluğumla yapışan gözlerimi göz pınarlarımın suyu ile açmalıyım. Bilirsin sevgili yaşlar yüreği temizler ve duyguların dışarı akmasıdır, görmeyen gözlere inat açığa çıkmasıdır. Hüzünlerle ağlamanın yerine mutluluk gözyaşlarına bulanmalıyım..

Dünlerin yoksunluklarını bu günlerin varlığı ile doldurmalıyım, dünlerden elimde kalan bakışların hüznünü gülümsemeye çevirmeliyim. Senle akıp senle yoğrulup, senle bütünleşmeliyim. Yarınların yolcuları olmalıyız sorgulanmadan anıların izlerindeki mutlulukların izinden yürümeliyim. Yazılmış olan kaderimi değiştirip baştan yazmalıyım birlikte ve el ele.

Yarınlara gidelim sevgili birlikte, göz göze ve yürek yüreğe. İçinde hüzünler, ağıtlar, yoksunluklar ve gözyaşları olmasın. Yarınların umudu olsun içimizde. Aşkın dünleri olmaz sevgili, yarınları hep vardır.

Sevda; batan gemide bir eşya, güzelliklerini denizin dibinde saklamış, zamanın suları akmış üzerinden. Kendini savunamayacak duruma geldiğinde ise dağılıp dökülmüş aşkları toparlamalıyız. Uzakların kokusu doldursa da nefesimizi, yaraların yanık kokusuna sarılsak ta dünlerin taşları üzerine basarak mutluluğun kapılarını açmalıyız. Hüznün gölgeleri uzamadan sevince döndürmeliyiz.

Hayata karşı güçsüzlüğümüzü birbirimize yaslanarak, yüreklerimizin gücüyle ayakta tutmalıyız. Kırılmış, parçalanmış cümlelere mahkûmiyeti bitirip firar etmeli, dünlerde ki hüzünlü yaşanmışlıkların üzerinden atlamalıyız. Yazılmış kaderimiz üzerinde düzenlemeler yapmalıyız, yüreğimizin anayasasını kendimiz baştan yazmalıyız. Sevda uğruna, aşk uğruna…

Sessizleştiğimiz zamanlarda sevgi sözcükleriyle uyanmalıyız, umutsuzluklarda korkarak, irkilerek değil sevgi kucaklarıyla sarılmalıyız. Dünlerde yaşayamadıklarımızı yarınlara taşımalıyız. Saplandığımız dünler bataklığından el ele tutunarak birlikte çıkmalıyız. Dünlere ağlamak yerine yarınların hayallerinde gülmeliyiz. Sevgiye yalvarmadan, sevgiyi yalvartmadan.

Gölgelerde unutulmuş sevda kırıntılarını birleştirerek kartopu gibi büyütmeliyiz. Hayatımız sapa sarsa da gülüşlerimizi söndürmemeliyiz, deli diyen bakışlara aldırmadan haykırırcasına gülmeliyiz. Zamanın tersliklerine aldırmadan sanki en düz bizmişiz gibi hayata boş vermeliyiz. Kahır basan geceleri, uyanık beklenen kâbusları unutmalıyız, çektiğimiz uykusuzluklar birlikteliğimizin uykusuzlukları olsun.

Sen mi beni sevdin? Ben mi seni daha çok sevdim soruları yerine birbirimizi ne çok sevdik demeliyiz. Sıcak nefeslerle konuşmalıyız, birde yürek ritimleriyle. Meltem rüzgârlarındaki aşk kokusunu içimize çekip iyi ki sevdik demeliyiz.

Boş hayallerin ardına saklanmak olsa da, geçmişin dünlerini, dünlerdeki yaşanmış aşkları, eski sevdaları, hüzün gecelerini zorlanarak da olsa yok saymalıyız.

Evet, sevgili dünlerin hasretini yok edip, yarınların özlemiyle yaşamaya ne dersin?

15.07.2012