onları.., fıskiyeli süs havuzu gibi bir yaşamın özlemiyle çiçeksiz bahçelerde., kuru toprak üstünde aydınlığa doğurdu anaları …
bilemediler özlem ve sevgilerinin., bir gün esaret sebebi olacağını yaşama., insana., memleket ve hürriyete…
. ,
işte bütün bu çocuklar onun için öğrendiler türkülerden önce
karanlık gecelerde topladıkları yıldızlardan., güneş yapmasını...
dökülenleri yerlerine asıp., sararan yaprakları bahara boyamasını
barışa., kardeşliğe ve gelecek günlere…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta