Yarına Sığdıramadığım Hülyamsın Sen...

Gökyüzünden sıyrılıp düşen yağmur tanelerinin tenine değmesi bile nazarına vurgundur bende. Saçların üzerinde, telinde bir damla olsam. Süzülsem yanağına, dokunsam billur dudaklarına. Bir seni dinlesem, varıp kulaklarına bir seni işitsem. Karanlıkla dolan gözlerine sırılsıklam bir bakış olsam. Hüznün dallarına çıkıp koparsam seni. Feryat ile inlesen zihnimde. Bir seni düşünsem bir seni ansam. Belki bir hayal ürünü sadece seninle beslediğim yüreğimdeki sevda kokan nağmeler. Bilinmezlik çamuruna saplanıyorum her gün. Zihnimde buzlanmış bir düşüncesin eritemediğim. Bir devletim aslında kendine hükmü geçmeyen. Bakışınla müebbet yiyen bir hicranın koynunda sallanan bir bebe gibiyim, seni tanıyan ama anlayamayan. Bu sevda amansız gelir, darboğazda nefesler kesilir, ulaşılmaz olur gayeler ve sen. Hükmüm geçmiyor bu hoyrat bedenime seninle sıvıyorum yüreğimdeki kırıkları ama aslında bir yarıkta sen açıyorsun. Bile bile vuruyorsun dilindeki gürzünü. Efkarı dağları paralayan, sonsuzluluğun silsilesine sarılan bir derebeyiyim sanki. Gözyaşlarıyla hasadını ıslatan. Sensiz kaç iklim yaşıyorum biliyor musun.

Kışı bilir misin? , Annenin sarmaladığı o pamuk ellerin şükrü boşalır gökyüzünden, bulutlar rahmet damlalarını terk eder. Kıvılcımlar kovalar sevdanın üfül üfül esen nefesini. Seninle başlar beyaz ve mavi damlalar. Seninle son bulur hayatın bu savrulup giden kervanı. Boz bulanık hülyalarım seninle aydınlanır seninle yıkanır gönlüm. Edep deryasına savrulur zamansız kirlilikler. Yağmalanıyor sonsuzluk, içimde kanayan sevda türbesinin dizlerinin dibinde. Sana varmanın umutsuzluğunda ellerim parçalıyor ayrılığın tükenmeyen ıssızlığını. Katar dizisini bir sicim ile bağlıyorum hasretime ve sen çözüyorsun vuslatsız gurbetimi. Bak yine rahmet damlaları dökülüyor bu Cuma sabahı. Sela nın güvercinleri geziniyor ruhumun yamaçlarında. Bir sen yoksun evet sen, diyar-ı gurbet gönlün sarayında.