Yarına On Kala Şiiri - Nebih Nafile

Bir güzel aşk'tır Burhan Günel...

yarına on kala duymuştum
iki bin on üçe on kala gittiğinizi
yer değiştirdi bedeniniz
yarım kaldı sıcak gülüşünüz
uzaklaştınız sevdiklerinizden

nasıl da buz tutmuş bedenin
sımsıcak yüreğine
nasıl?

kelimeler bile şaşkın
kendimde değilim
farkında değilim ne yazdığımın
elim, ayağım, yüreğim
dolandı birbirine

sadece ben değil
biz değil
gökyüzü bile ağladı yokluğuna…

demiştin ya;
“mümkün değil getirmek sonsuzluğa gideni”
bir kez daha dinledim, dinledik
gözyaşlarımızı tutamadan
sızdı yağmur senle toprağa
karıştı toprak hücrelerine
beyazın tüm saflığıyla
ve kusursuz güzelliğiyle
mesken tuttuğun şehre
güzel yüreğine yine aşk yağacak

deniz ve mehtap seni soruyor
dostların, Amanos, Toroslar, Asi
sonsuz aşkın Hatay soruyor

hangi birini yazayım Burhan Ağabey?
sorsam ağaçlara
söylerler doğayı çok sevdiğini
ıtırı, turunç kokusunu, defneyi…
konuşsa deniz
dalgalanırdı adını duyunca
sorsam insanlara
dürüstlüğünü, direncini, mertliğini
bitiremezlerdi anlatmaktan, yazmaktan
namerde sorsam
söylerdi hiç çekinmeden
ne kadar cesur olduğunu

sorsam Nisa Hanım'a
"Ahhdenizim! " derdi önce
"yüreğin Akdeniz coşkusu köpük köpük
gözlerin derin mavi
çoban ateşi yalımı bakışın
gülümseyişinle açar çiçekler
umut sevda kokulu
canın ana baba yar memleket sıcağı
toprak bereketi
ipinden kurtulmuş uçurtma
sonsuza kanatlanmış"

ansızın bizi bıraktın
gözlerini kapadın elveda bile demeden
doymadık muhabbetine
güzel yüzüne, yüreğine…
gittin, gittin ardında kocaman boşluk

şimdi oralarda yalnız değilsin
“sevgi düşse de tezgaha”
sevgin hiç düşmeyecek yüreklerden
bir defne yaprağının yeşilinde
gök mavisinde
ve toprağın kokusunda
sevgin her yanımızda…

21-22 Aralık 2012