Bu sana yazdığım ilk ve son mektup kelimelerin âciz kaldığı anlardayım, o kadar çok yazmak istiyorum ki, ya da tükürmek celladımın suratına bilmiyorum içimdeki yastıkaltı senler avuç içlerimde kanarken var mı cesareti dudaklarımın?
Gözümde siyah beyaz anılar ilk beni kanattığın o gün sanki milyonlarca oku aynı anda saplamıştın yüreğime, ben bir yandan akan kanlara bakıp, bir yandan da sana bakıyordum. İçimde yıkılan senlerin yıkılış seremonisine kulaklarımı kapatsam da, engel olamamıştım gözümden düşüp kırılmana.
Şimdi öfkenin bam tellerinde yalın ayak geziyorum. İçimde onlarca küfür aç kurtlar gibi çıkmayı bekliyor dudaklarımdan ve ben nedendir bilmem? Belki de sana kıyamayışımdan, sıkıyorum sıkı sıkı dudaklarımı...
Yüreğimden sessizce kalkarken naşın!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta