YÂRİN YARASINI ÖPÜP BAĞLADIM
Hüznümden yalnız bir yar anlar dedi
Yârin yarasını öpüp bağladım
Yıllardan hâtıra yadigâr dedi
Çeşmim yaşın döküp ağladım
Yüreğini kırıp döküp gitmedim
Gönlündeki gülü söküp gitmedim
Kalbimden adını söküp gitmedim
Özüme yüzümü yıkıp ağladım
Gözyaşlarını topladım içrekten
Gönlümü ezip içirdim, yürekten
Çare yok ne haktan ne hakikaten
Duvarın dibine çöküp ağladım
Yarasına bir tuz ekip gitmedim
Göçümü ters yöne çekip gitmedim
Gönlüne bir diken ekip gitmedim
Yazgıma boynumu büküp ağladım
Mahmut Nazik 01 07 2016 Mersin
içrek: Belirli bir insan topluluğunun dışında kimseye bildirilmeyen, yalnızca sınırlı, dar bir çevreye aktarılan (her türlü bilgi, öğreti) , bâtıni, ezoterik, dışrak karşıtı. Gizli, örtülü, sır.kapalı
Yüzünü yıkmak: istemediği, ar saydığı bir şeyi yapmak.
(Gelmeyeyim diyorum ama yüzümü yıkıp geliyorum işte)
Kayıt Tarihi : 8.7.2016 19:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!