Yarın ve Dün! Şiiri - Celal Yıldız

Yaralı hatıralar kapıma dayandığında bayağı gençtim
Ama hatıra çoktu ve beynim dolmuştu
Belkide bu yüzden yüzüm erken solmuştu
Ayaklarım yola koyuldu ve hızla koştu
Annemin yola çıkarken hazırladığı yolluktu
Yolda yorgun düşmemi engelleyen
Ve asla silinmeyecek olan dündü
Günde yaşamayı bilen hürdü,sürgündü dünü düşleyen
Silip dünü geleceği işleyenin ömrü çürüdü
Ne dünü unutmalı,kurutmalı ne de geleceği
Harmanlayıp ikisini hayat gülistan edilmeli…

Ben geleceği unuttum ve düne kuruldum
Belki bu yüzden bu yaşta yorgunum
Saçımda aklar ve gözümde yaşlar
Her zaman geleceğe özlemim ama durdum…

Ben geleceği unuttum ve düne kuruldum
Duruldum bu aralar annemi korkuttum
Ne de olsa ben hala çocuktum
Bizi karamsar eden bu lirikler mi?
Yoksa bu hayat mı lirikleri karamsar eden?
Böyle olmaya neden
Çakılan çiviler bir bir kaldırıldı bedenimden
Ama açılan delikler kapanmayacak
Bu yüzden çabalamaya bile yeltenmedim ben
Açılan deliklerin altından dostlar bağırıyordu
Biz buradayız hadi sende gel diyordu
Ama o dostlar değilmiydi zaten o yaraya neden
Şimdi kapatmayıp iyice eşeleyen ve beni bitiren
Günümden bezdiren sahte olacaksa da her şey
Yarını özleten…

Ben geleceği unuttum ve düne kuruldum
Belki bu yüzden bu yaşta yorgunum
Saçımda aklar ve gözümde yaşlar
Her zaman geleceğe özlemim ama durdum…

Her zaman geleceği özledim; ama durdum
Yarında her şey sahteydi dünde olduğu gibi
Bu hususta doğruydum
Sonuncuydum yarına koşanlar içinde
Ayağımın altında gün varken ben hep yarında ve dünde Dertler peş peşe itler diz dize
İtler var hep dertlerin içinde başrolde
Dostun adı it oluyor hep sonunda
Bu adı dostun kendisi koyuyor aslında
Kalbimde yasımla yaşarım ben sonsuza,
yasta olsa tek başıma rahatça...

Ben geleceği unuttum ve düne kuruldum
Belki bu yüzden bu yaşta yorgunum
Saçımda aklar ve gözümde yaşlar
Her zaman geleceğe özlemim ama durdum...