Ne dünya dönmekten usandı,
Ne de güneş vazgeçti doğmaktan.
Ayın gümüş ışıkları yağdı da gece saçlarıma…
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.
Yüzümün bir yanı mutlu gülümser, öbür yanı mutsuz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
kutlarım şar yüreğinizi sevgi ve saygılar
Hayatın en güzel tarafıda onurluca yaşamak değil mi dost...
Yaşadıklarımız onurlu olunca vız gelir ecel...
Ama onurlu insalara daha da uzak olsun ecel denen korku...
Kaleminize sağlık...
Saygılarımla..
Orhan ÇAPAN
Artılarımız eksilerimiz... ne yaptıysak onunla/ Akıyor zaman hızla... Tebrikler.Sevgiler
Merhaba Sn. Ahmet Zekai Yıldız,
Efendim, güzel bir şiir...
Uyaklar ve kurgusu ile tam bir bütünlük arzetmekte. özellikle giriş, tam bir uyum içinde..
Öbek sonlarındaki iki dizenin tekrarı, farklı bir yaklaşımı, bulduğunuz özgün yapıyı gösteriyor, doğanın duygularımıza göre algılandığına ilişkin hoş bir önerme sunuyor.
Kutlarım, başarılar dilerim.
Saygılarımla...
Orhan Tiryakioğlu (Orhanti)
http://www.antoloji.com/orhan_tiryakioglu
Ne dünya dönmekten usandı;
Ne de güneş vazgeçti doğmaktan.
Ayın gümüş ışıkları yağdı da gece saçlarıma…
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.
Yüzümün bir yanı mutlu gülümser, öbür yanı mutsuz.
Gözümün biri umutla bakarken, diğeri umutsuz.
Ellerim boş, ayaklarım dermansız.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.
Huzuru aradım, öte dünyada dediler.
Rahatı sordum, ölüm döşeğini gösterdiler.
Başkaldırınca: hem sövdüler, hem dövdüler.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.
Rakı içtim, aldı beni bir düşünce…
Uykusuz geceyi sardım tütün yerine.
Dumanında saklandım, kimse görmesin diye.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.
Kusura bakmayın ama ben alışamadım.
Her şeye rağmen onurumla yaşadım.
Yanlış zaman, yanlış yer, yanlış insan.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.
valla helal olsun be ustam.......saygılar
Yarın mutluluk olarak addedilmekte bence... Haliyle uzak olması ecelin bir an evvel teşrifine hummalı bir istek doğurtuyor... Güzel..))
Yalnız yakınma bağlamında aşağı-yukarı aynı kapsamda telakki edilebilecek argümanların biraraya toplanması acaba sıkıcı bir iklim mi doğuruyor demekten de kendimi alamadım....
Sürç-i lisanımı bağışlamanız temennim ile başarılar diliyorum...
dönüp duruyorum boyuna, yatagimda
salmiyor düsünceler en tatli uykulara.
cikip gezsem diyorum karanliklarda
dagilir mi, bilmemki icimi kemiren düsünceler?
pembe safaklar sökerken dönsem yine evime...
(eski siirlerimden eksik ekledim)
cok degerli sair Ahmet Zekai Yıldız
bir cok siirlerinizi okudum-okuyorum, bazen duygu ve düsüncelerimiz ayni fakat farkli anlatimlarla odak noktalarda bulusabiliyoruz...
siiriniz cok ama cok sevdim oysa hizli okuyan biriyim hem yaziyorum hem okuyorum her satir beni düsüncelerin issiz, ucsuz-bucaksiz kollarina atti...
selam sevgi ve saygi ile
siir sayfalarinda bulusabilmek dilegi ile
y..icik
Anlamı ve anlatımı mükemmel,Vezinli olmamasına rağmen ustalıkla yerleştirilen gizli ayak ve uyaklar şiire ayrı bir ahenk ve de akıcılık kazandırmış.Okunuşu çok keyif veren bir şiir.Tam puan ve de saygılar.Yüreğiniz var olsun.............HŞT
OLDUKÇA HOŞ,
OLDUKÇA GÜZEL.
TEBRİKLER AĞAM.
SELAM VE DUA İLE.
kalemine sağlık üstad....sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta