Hayata karışırım gün doğuşuyla
Meydanlardayım bu koca şehrin kaosunda
İnsanlar görürüm seksen yaşında
Köşe başında sarmış sarmalamış bedenini
Çaresizliğe sarınır gibi
Yok mudur oğlu kızı kimsesi
Çare benmişim gibi umutçasına dolar bakışlarıma
Nine işin ne bu kış günü burada
Sıcacık evinde uyusana
Anlatır derdini kanar içim
Unuturum seni sensizliği
Ararım yetkiliyi nerdesin
Madem ki seçilmişsin boy göstermek değil işin
Kolaysa bir kaç dakika da olsa senin de olsun yerin
Buz tutsun ellerin ayaza kesilsin gözlerin
Açlık türküsünü birlikte söyleyin
Hani sen devletsin hem de güya sosyalsin
Hangi insan çocuk nine kadın yarına gülümsesin
Neden yaşarken ölüme dua edilir bilir misin
Perde mi aç gözünde hırslar göremez misin
Gün ola devran da döner silinirsin
Lakin insan olmaktan yana yoktur nasibin
26 / 02 / 2009
Kayıt Tarihi : 26.2.2009 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
*He sabah işe giderken bir deri bir kemik kalmış bir Nine görürüm köşe başında. Hayretler içinde kalırım nasıl dayanıyor soğuğa..Hiç bir şey de istemez,satmaz.Öylece oturur. O gün işe geldikten sonra telefon ettik yetkili birine, hemen ilgileneceklerini söylediler.Nerede olduğunu öğrenmek için de beni de alacaklardı güya..Hala ses yok,derhal dedikleri halde...Acaba bunlardan binlercesi var diye mi düşündüler..Bende öyle düşündüm önce...Ama,bir deniz yıldızını kurtarabiliriz ve onun hayatı rahatlayabilir hiç olmazsa diye düşündüm sonra.. * Olmasa insanların yarınsızlığı,bir parça insanca yaşam onlarında hakkı oysa...
Maalesef sosyal yaralarımız öyle çok ki... Aşktan, sevgiliden bahsetmek lüks bizlere...
En doğal ihtiyacımız sevgi bile lük olsu maalesef.. Hayat mücadelesi herşeyden önce geliyor..'İNSANCA YAŞAMAK İÇİN İNSAN OLMAK YETMİYOR' hatta insanlıktan nasibini almamış insanlar (!) dha insanca yaşıyorlar...
'Bakan ve GÖREBİLEN' kalbinizi kutlarım... Sevgimle...
TÜM YORUMLAR (21)