Yarın En Çok Yenilmişliğimiz Yenilecek

Renkli gözleriyle
Bir çocuk ağlıyor kollarımın arasında
Denizin en ıssız yerinden almışçasına
Gözlerinin mavisini

Sınırsızca yazmalı diyorum kendime
Aklıma gelen herşeyi
Herşeyi bir tamam yazmalı
Yazmalı rüyalarını
İmkan ve imkansızlıklarını
Kollarımda ağlayan çocuğun
Denizden de mavi olan gözlerini
Öksüzlüğünü ve yetimliğini
Yazmalı çamurlara bulanmış ellerini

Sınırsızca yazmalı
Ölümü ve ayrılığı
Yani insana dair
İnsanlar için yaratılmış olan her şeyi

Akına kan düşmüş renkli gözleriyle
Bir çocuk ağlıyor kollarımın arasında
Belki bir gün o
Sırtlayarak yaralanmış yarınını
Düşman ormanının içinden
Bir tay gibi koşturacak
Ve öpüp alnından
Kuruyan bir ağaca yeniden can suyu verir gibi
Yeniden ayağa kaldıracak

Emin ol çocuk
Yarın en çok yenilmişliğimiz yenilecek...

www.melihcoskun.com