YaRIN Şiiri - Hasan Yaşar

yeni günden
iki koca saat çaldı
karanlık
gönlü zengin biri
senin bu adamın
ama
-bütün yoksullar gibi-
ben de
sevmiyorum çatık kaşlı yüzünü kışın…
bilirsin
şıllığın tekidir kış
ocak yıkan
iflah olmaz bir şıllık.

yalnızım
uçurtması
meyvesini yiyemediği ağacın dallarına
takılmış bir çocuk kadar.
yalnızım
karakış önümde yüksek bir duvar.

yalnız umutlarım var kalabalık
ama köşe başları karışık
bulvarlar yılışık.
yeni günden
iki koca saat çaldı
karanlık
tutup elinden umutlarımın
dönüyorum
kimsesiz evime.
dönüyorum
sokakları
bırakıp geride.
bazıları için ama
yeni başlıyor gece
geceyi de yaşamalı bence
yeni gün var
çünkü ucun dokunan bana da
kim bilir nelere
nelere gebe…

yeni günden
iki koca saat
eridi gitti
yeni
iki numara küçük ayakkabı
dar geliyor yaşam
dar izmir.
ölesim de yok hiç
geleceği düşlüyorum bir bir…

geçici
küçük mutluluklar alıyorum
nöbetçi süper dükkanlardan
ve
bir ses
bir ışık bekliyorum uzaklardan.

uykuya dönerken sağ yanımı
“bugün de
geniş ağızla
mutlanamadık anasını satayım”
kokusu
yayılıyor varoşlardan
uyuyorlar sonra
sararıp soluyorlar
ölüyorlar umutsuzluktan.
polis silahından seken kurşundan.
töreden
koca sopasından.

yeni gün diyorum
uyur-uyanık
kim bilir nelere
nelere gebe
hele bir geçsin şu kara gece
gelsin bahar hele.

yeni günden
iki koca saat çaldı
karanlık
kendime bakıyorum bir aralık
korkusuzca bakıyorum yüzüme
ne çaldım
ne öldürdüm çünkü.

mutsuzum galiba
öyle diyor
renkli gözlerim
bana bakarken aynadan.
olsun
diyorum
olsun
nasılsa
koltuğunda herkes için
koca
koca mutlulukla gelecek
yine
zam gelecek
yine
çocuklar ölecek
ama
bahar gelecek
kışın ardından.
ben çok umutluyum
er gelesice
yarından…