Yarımada Şiiri - Ozan Oğuz

Balyanoz sahilleri boş
Güneş ışığı loş
O yokken
Öyle sertçe vuruyor ki
Yüzümü kızartıyor rüzgar
Az da olsa unuttursada acımı
sonra yine gece oluyor

Yeni bir güne uyandığımda
Hayat devam edercesine
Bir hareket başlıyor yarımadada
Ama sonra sadece siluetler goruyorum
Yaşamın boşluğunda,
Yorgunlukların ardındaki sessizlikte;
Kaybolurken neşe,
Nerede bahar diye sorduruyor?
Dinmeyen kışın matemi:
Açmıyor çiçekler bir türlü
Yapraksız ağaçlar yağmurlardan korumuyor
Belirsizlik gibi üzerimize yağarken onlar
Güneş açmakta hep geç kalıyor

Ve güneşin batışıyla
Gece geliyor bir rüzgar sesiyle
Duymak rahatlatıyor
Kısada sürse
Ve Bir umut içimde
Ellerinin soğukluğunu özlüyorum
Ben yanarken var olmayan alevler içinde
Affetmeye hazırken ben
Sadece bir özür yeterliyken
Son kalan seslerin direnişinde,