Ne düşlerimde ne de düşüncelerimde
Çaresiz bir yokluğun içinde
Gömdüm seni içimdeki yıkıntılara
İnanmıyorum artık yarınlara
Akıntıya kapılan yapraklar gibi
Yarısı yenmiş bir ömür ile
Yarım kalan hayatımı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta