Yarım Kalan Mektup Şiiri - Atila Yalçınkaya

Elimde yarım kalmış
Yazılamamış bir mektup,
Hala ıslak duruyor, gözyaşının izleri.
İçindeki heyecan adeta taşkın gibi,
Ayrılığı haykır, tadı zehir tadında,

Kahredip durursun artık mektup katarlarını.
Gelip geçen mektup trenlerini,
Yıkılası dersin alman ın yaptığı
taş yapılı tren garları, yıkılası…
öylece tutuşturur hüznü eline umursamadan.
İster al ister alma rahatlığında,
Oysaki; o yarım mektup bir ömrün geri kalanına hükmetmiş,

Yüzdeki sevinç parlaklığını, hüzün griliğine döndürüvermişti.
Sevinçle dolu yüreği, gamla doldurmuş,
Öylece kalakalmıştı donuk ellerimde.
Yırtıp atmakla çekip gitme arasında.
Araf’takiler misali kalakaldım ortada,
Yukarı ….aşağı tükürsek ne fark eder,
Bir kömür karalığında artık yüzümüz..
Sönüpte gidenlerin, çekipte gidenlerin
Gerçeği vurunca iç yüzümüze.
Gayri ihtiyari bizimde o gün tefekkürümüz başladı.
Elhamdülillah…….
İçimiz kaynayıp durdu.
La Ühibbül Afilin şerbeti kıvamında.
Sonsuz aşk şerbetinin damlaları değerken dudaklara.