Yarım Esrikli Ölüm Şiiri - Kağan İşçen

sonbaharın saçları öper hüznün ellerini
seni sevmekten fırsatım olmadı
mutsuzluğa
simurgu kıskandıracak denli ateşli
yollarda su birikintileri
alnına yansıyan bir tutam üşümüşlük
düşlerine hapsolmuş bir delikanlı
tiryakisidir serçelerle dolgun gözlerinin
düşlerimin koğuşlarında kendim
f tipi sussam kelepçelenir kederlerim olgun fahişeliğine
yıksam duvarlarını düşlerimin istanbul akşamları gibi oynaklaşır edaların
dokunmak tenlerine senin tel tel ton ton aşifte
bir uygarlğı yaşatmaktır dokunmak sözlerine
çağlayanına seslerinin
başlamak sevişmeye frigya lidya urartu
doğurganlığında anlamak tarihin yordamını
afrodit hera demeter
kör şiddet güzelliğin
bitmez terör
kınalı yapıncak şerbetinin tadı dudaklarında damağında
bitmez terör
içim dışım kesmiş anarşiye
sokaklarda idam mangası
darağacında son bulmaz esrikliği sankülotların
robespier danton proudhon
ve amansız eylem
pusudaki fişek genç trierli marx
kentlerin tarihi gizemi
açlık
yanmak kavgalara
siz

(arındım kelimenin tüm hallerinden
en yalın halimle seviyorum seni)

sunaklarında
bendim yem edilen tanrılara
zigguratlarında tiranlığının
(sonbaharda kuşları düşünmek
ölümüdür genç bir şairin)
zamanı küçülttüm
ve sığdırdım yüzüne
çizgilerine mimiklerinin
karaladım biyografimi
dönüşsüz çıktım her yolculuğa
düşündüm kuşların bahara resmettiğini

en lirik yanımdır ölüm
bir dağı ezberlemek gibi
yumukluğunu gözlerinin
sonlandıramadığım biçimlerin gibi

ağaçlar gölgelerine küs
kuşlar göğe
buluta yağmur
ormanlarda niçin dünün uğultusu
acı bohçamda kaybettim bugünü
bir seyyahım anlamına fit
ayaklarımdan vurdu zaman
ben ki adımlarıma küs