Yarım Avaz Şiiri - Bülent Gündoğan

Yarım Avaz

Aşkı bir hiç gibi ırgalarken haramiliğe soyunmuşum
Ben aslında oyuncakların oynadığı bir oyunmuşum
Renksiz, suretsiz ve yenik ama yeni bir mazmun
Nasıl bir oyun ki, benliği yok saymak üzere kurmuşum

Ey bilinçaltıma yekinen, ruhumun tellerini döven mızrap
Hiç konuşmamak gibi bir konuşmuşluğumuz vardı seninle
Karşılıklı susmak gibi bir şeydi bu
İşgalcilerimin so(şa) kaklarımda dolaştığı günler sanki

Maarif takviminden ninni okumak yok bu gece
Aşk mı insanların birbirlerini yok gibi sevmeleri
Günü birlik utançlar varmış işbirlikçisinin elinde
Sözde, ömürde bir kez işlenmeliymiş intihar
Telaş ve meşakkatten arta kalan bir vakitte

Gel kapına koy bir avuç Kudüs gibi insanlığı
İyi halden hüküm giy, uyanıkken gör görünmez rüyayı
El yordamıyla sevmeyi öğren, sevildiğini bilsin doğu
Ayarsız, zamansız binlerce kez sev, bir daha sev
Ruhun meşveretle naz yapan güvercin ruhu
Ve uyandığında gözlerinden öp çekik gözlü çocuğu