Yarım Asır Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Bazı gerçekleri'
Belli bir yaşa gelmeden toparlayamıyor zihninde insan,
Savurganlıkların önüne geçemediğin,
Çoğu şeyin kıymetini bilmediğin gelir aklına,
Ve keşkeler yumağı ile oynayıp durur beynin bir kedi gibi.

Mesela anlamiyorsun vaktin su gibi akıp geçeceğini genç iken,
Her gönüle girilmeyeceğini,
Bazı gönüllerden çıkılmayacağını,
Ve en önemlisi'de herkese açılmaması gerektiğini bilemiyorsun gönül kapılarının'
Ulu orta ve ardına dek.

Yeni başladığı bir aşk şiirinin daha ortalarına gelmeden,
Kırık dökük bir yürekle' ayrılık şiirleri yazarken bulur kendini insan,
Bünye kuvvetli, kaldırırsın bu yükü o yaşlarda belki,
Ama, yarım asra gelince insan,
O zaman iyice hissetmeye başlarsın bu yıkımın şiddetini,
Sadece bünyesi zayıflamıyor insanın çünkü,
Gönlüde zayıflıyor güçsüzleşiyor zamanla,

Öyle oluyorki' Yıllardır büyük bir iştah ile yediğin yemek,
En büyük düşmanın oluveriyor,
İçtiğin çay, çektiğin sigara,
Bir anda karşı saf'a geçiyor günü gelince,
Gülüp konuştuğun beraber gezip tozduğun, gece gündüz bir arada yaşadığın onlarca insanın,
Ayrı ayrı sahnelerde oynadığını izlersin bazen sessiz bir film gibi.

Zamanında besmelesiz başladığım işler deyipte
Ne kadar tövbe etsende,
Yanmaktan kurtaramadığın bir yüreği bırakıverirler avuçlarına usulca,
Benim değil diyemezsin, inkar edemezsin, reddedemezsin,
Biçare kabullenip başlarsın yanmaya inceden inceye.

Sırıl sıklam ıslanırken aşk yağmurlarında,
Bir süre sonra romatizma olacağın aklına bile gelmez,
Yada' vara yoğa ağlayıp uykusuz geceleri geride bırakınca,
Yakın gözlüklerine maruz kalacağını tahmin bile edemezsin.
Yarım asra gelince insan'
Sadece duygular kalır geriye,
Bir kitap arasında kurutulmuş güller gibi,
Kokusuz renksiz solgun duygular,

Anlarsınki'
Hayatın yükünü, sevginin yükünü,
Sevmenin yükünü, kardeşliğin,
Dostluğun akrabalığın ailenin yükünü tek başına omuzlamış,
Yorulan yıpranan paramparça olan birtek sen olmuşsundur,
Birzamanlar en çok sevdiklerin,
En nefret ettiklerin olmuş,
En candan bildiğin dostların,
Can düşmanların olmuştur,

İşte bu yüzden'
Yarım asra gelmiş insanlar,
Biraz bencil
Biraz acımasız
Biraz soğuk duygusuz
Biraz huysuz vede ruhsuz olurlar
Tabi yarım asra ulaşabilirseler.

FEVZİ EMİR YILMAZ