Yargısız dünya Şiiri - Mucize Kartal

Yargısız Dünya

Her hata, her günah insanın kendi yükü,
Kimi taşır sırtında, kimi saklar gönlünde.
Ne kalem yazar hepsini deftere,
Ne bir kul anlar diğerinin derdine.

Görünmez zincirler bağlar kalbimizi,
Kendi hatamız örer kaderimizi.
Ama kimse bilmez, kimse göremez,
İçimizde kaç fırtına kopar, kaç ateş yanar sessiz.

Kimi düşer, kalkar yeniden yürür,
Kimi hata eder, gözyaşını yudum yudum içer.
Ama unutma, kimsenin hakkı yoktur,
Başkasının yükünü tartmaya, taşını saymaya.

Her ruh bir sır taşır içinde,
Kimi pişmanlıkla yanar, kimi umutla bekler geleceğe.
Günah da, sevap da insana özeldir,
Ne melek karışır, ne kulun sözü yeterlidir.

Bırak, herkes kendi yolunda yürüsün,
Kendi yarasını kendi kalbiyle sarsın.
Yargı taşını kimse atmasın,
Çünkü taşın izi en çok atanın elinde kalır.

Hayat kısa, ömür bir nefes,
Herkesin hesabı kendine yeter.
O yüzden sev, affet, anlamaya çalış,
Kimseyi yargılama, çünkü sen de insansın.

Ve unutma;
Bir gün perde kapanacak, ışıklar sönecek,
Ne günah kalacak, ne hata, ne övgü…
Sadece vicdanınla baş başa kalacaksın,
Ve işte o an, en büyük hakikat fısıldayacak:
Kimse kimseyi yargılamaz, herkes kendiyle yüzleşir

Söz : Mucize