kör duyguları bana yolla hele bir düşüneyim
önce sırtlamak sonra bırakmak nedir umutları
daha asmadım korkuları öylece kalakalsın
iki elim sanki kanlara bulanmış iki elim
başak renkli aydınlıklarını gündoğumlarının
yıldızlarını toplasam gecenin öksüz kalırsın
ve kükremiş ışıklarını yıllardır birikimli
sana uzatsam bir demet çiçek gibi tez günümde
hiç yanılgısız bilirim mutluluğa ağlarsın
portakal kokulu bekleyişlerin garipsi gölgesinde
sevisel yargılamanın dayanılmaz uğultusu
çeker zıt kutupları bakışların etkin sesinde
bir masada yalnız adam kitaplara gömülü
sığdırır tekmil hüzünleri küçücük kibrit kutusu
erişkin tutkulara kabarık denizsel gönlü
ve yorgun akşamlarında yağmurlu baharların
nerdeyse güneş kadar uzaklığın bir içim su
ankara; 17.05.1975
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 22.4.2012 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!