Yardım Et Yarabbi! Şiiri - Kadri Atmaca

Reenkarnasyonum; içimi sardı da, götürdü
Me’zcetti, toz duman oldu ortalık
Veyl Deresi gibi, kor ateşler doğurdu
Suphanallah dedi dil, kurtuluşa anahtar
Fesuphanallahı duydu, irkildi bu gönül
Ruhumu yoğurdu

Maazallah ettim yaradana, hışmı çok derin çünkü
Malayani olan tüm duygu ve sözlerime kızıyorum
Ettim vükela, iyliğe kendimi
Dekledim tüm duygularımı, açtım elimi
Hebib esti gönül dergâhımdan içeri
Nasuh ettim, geri dönmemeye

Difüzyona uğradı yangınlarım, sardı yürek sesimi
Dokundum ağrı duyduğum gönlüme, perküsyon ettim kendimi
Benliğimi uğrattım devalüasyona, bir bir eksikleriyle
Kalmadı içimde enflasyonun kırıntıları
Çıkışta düzlüğe
Habis hislerimden, yudum kirli ellerimi
Acar halimle kavuştum, tâhir duygu ve emele
Lâyemut olmadı, olmasında mümkün değil insanın
Mezâlimler her ne kadar, üstümüzdeyse

İltica ettim, o beni yaratana
Şu garip gönlümün, bizar hali sarıldı elime
Ben senin, ubûdiyet’in olayım dedi
Benliğin perdesinden kopan, yüreğim de
O menfi cevabını, ona iletti
Mutekit olmuş, tüm bedenimle beynimin
Tüm mütavazı duyguları, içime zuhur etti
İhtirasım sana kavuşmaktır
Ya! Rab!

Arş- ı âlem de, benim neyime ki?
Tüm ruhaniyatımla, ona tagayyür ettim
Haydi acı şu garibe de, tut elimden
Beni ihya et
Bir ufacıkta olsa, ziya’na kavuşmak için
Aşk ile
Meşk ile
Şevk ile
Tüm ruhumla, düştüm eline
Oldum ben şekva’cı, kendimden
Dayanılmaz oldu, tüm hücrelerim de
Çıkan arazlarım

Çok vahim oldu, hâlet’im sıkıntıda
Tüm nas’lardan, kaçar oldum
Medet et, bana
Düştüm, meşakkatlere bir biçimde
Tüm âlemde, tek olan...Baki
Yeter ki; sana ulaşayım diye girdim, halvetimin içine
Yardım et… Yarabbi!