Yardan Mezar Şiiri - Çağla Gül

Bir insanın uyurken esnemesi kadar saçma bi aşktı bizimkisi...
Var olmayan bir şeyi yaşıyorduk işte.
Adını aşk koymuştuk bu oyunun.
Var olmayan bir şey...?
Evet, sen yoktun bu oyunda...!
Beynimde kurduğum hayali kahramanım vardı sadece.
Onunla yedim, onunla içtim, onunla sevdim ve evet, onu sevdim!
Onunla gezdim yüreğimin boş sokaklarında,
Onunla korktum yüreğimdeki sevda karşısında,
Onunla açtım kirli ellerimi semaya,
Dua ettim Rahman'a...
"Sevdir" dedim "Ya Rab" sevdir bu kuluna...

Rüzgarın nefesi getirmiyordu seni bana...
Öyle bir yangındı ki yüreğimdeki,
Sürüdüğün sokaklarda ayak izlerini görüyordum sanki...
İnsanların yüzlerindeki sahte gülüşler vermiyordu senin gülüşündeki sıcaklığı,
İnsanları sevmemin tek nedeni senden küçük bir parça bulabilmemdi..
Olmadı..!
"Gelirken ekmek almayı unutma" diyecek kadar hafife alamadım gidişini.
Olmadı yar..!
Ayakları burkuldu ömrümün...
Olmadı..!
Şimdi bende gidiyorum ayrılığın dibine!
Yüreğim sana emanet...
Sen ise yüreğine..