Yarattığın Havva'lara, Şiiri - Zeki Günay

Yarattığın Havva'lara gönül verdimde,
Kaç bin defa vurup öldürdüler Allah'ım.
İçimdeki yaralarım kanadı hergün
İlaç yerine zehir verdiler Allah'ım.

Dedim olsun elbet çıkar birgün aşk yolu,
Yollarıma tuzaklar kurdular Allah'ım.
Para ev araba var mı diye sordular,
Dinin ne Rabbin kim soran yoktu Allah'ım.

Senin emrin peygamberimin kabri için,
Aşkımı istedim vermediler Allah'ım.
Ne o kaçmak istedi ne de ben kaçırmak,
Yüreğime ateş düşürdüler Allah'ım.

Kime el uzattıysam kalbimi acıttı,
Kalbim bunlardan davacı oldu Allah'ım.
Ey yüce Rabbim mahşer günü huzurunda,
Kalbimin davasını unutur Allah'ım.

Baktımda dünyada gezinen Havva'lara,
Avret yerleri aşikar olmuş Allah'ım.
Ademler utandı artık Adem olmaktan,
Eski Havva'ları arar olduk Allah'ım.

Gördüm para için sevda peşinde koşan,
Vardır bir hikmet dedim sustum Allah'ım.
Kim ne derse desin kapattım dil kulağı,
Susma orucumu tutuyorum Allah'ım.

Bana zulmedene azap verme ne olur,
Sen affetmeyi seversin affet Allah'ım.
Vazgeçtim herşeyden seni isterim seni,
Bu kulunu yanına komşu eyle Allah'ım.

Yıl iki bin on dokuz boşmuş kula sevda,
Hep sen oldun derdime derman Allah'ım.
Dört büyük yıldızlar süslediler rüyamı,
O sabah uyanmak istemedim Allah'ım.

Yıl iki bin yirmi ayaklar kırk'a bastı,
Her günün şükrünü kırk bin artır Allah'ım.
Kuşun ağzındaki sudur insanda ki ilim,
İlminin denizinde yüzdür beni Allah'ım.

Aşık Zeki kurban İsmail gibi sana,
Azrail gelsin boynumu kessin Allah'ım.
Tevbe kapısından gerdim elhamdülillah,
Kör şeytanın bacağını kırdım Allah'ım.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY
01.01.2019 - - 01.01.2020