Yaratmalı İnsan Şiiri - Metin Günel

Bazen bir nehrin kaynağını yaratmalı insan yüreğinde..
Asi olmalı,çoşkulu ve her mevsimden haz alabilmeli..

Yaratmalı bazı şeyleri,hayalide olsa canlandırmalı kafasında
Sıkılmamalı,boynu eğik olmamalı..

Yürüyebilmeli onca kahkaha seslerinin arasında,hatta eşlik edebilmeli..
Suskunluğuna yenik düşmemeli insan;
çok sessiz kaldımıda dudakları azda olsa kıpırdayabilmeli
ve eksik kalanları gözleriyle dökebilmeli...

Hep aynı kalmayı hissetmemeli insan,arada gitmeyi seçebilmeli
ayakları gitmesede boşlukta bir terminal havasını çekebilmeyi öğrenmeli..

Yarattığı nehirle varacağı yerin kıyısına özgür bir deniz olacağını görebilmeli..
Sevmeyi unutmamalı insan,kin büyütmemeli,
hafif,savruk bir tebessümle anlık sinirim deyip geçebilmeli,
zor gelsede aydınlığa kürek çekebilmeli,yolun sonu karanlık da olsa
inadına yürümeli,
yürürken koştuğunu hissetmeli insan...

Yalnızlığına yenik düşmemeli insan;
bade tadında anılara dönmeli,güzah bakışlarını köreltmeli..
çok yalnız kaldımıda kaderim dememeli,gerçeği görebilmeli...

Ne demeli,nasıl etmeli,ne vardı ki ne kaldı şimdi
dememeli!
Bir nehrin kaynağını yaratmalı insan yüreğinde,
Asi olmalı,çoşkulu olmalı..
Dalgalarında mısralar haykırmalı ve durgunluğunda kelimeler susmamalı...