Yaratan'ın İşi... Şiiri - Mehmet Şahan

Adamın biri, bir gün; bahçede otururken,
B.k böceğini görmüş yükünü götürürken!
Düşünmüş kara, kara; aklı, sırrı ermemiş!
Sonra kendi, kendine; içinden şöyle demiş:

Ey Allah’ım! Her şeyi çok güzel yarattın da,
Böceği çözemedim, ne var bunun altın da?
Gece, gündüz durmadan pislikle uğraşıyor,
Başka işi yok mudur? Niçin böyle yaşıyor?

Ondan sonra aradan geçer aylar ve günler,
Öyle derde düşer ki, çare olmaz hekimler!
En sonunda bir Doktor: Tek çaresi var bunun,
Zaman çok geç olmadan arayıp hemen bulun!

Bahçelerde bir böcek sabah, akşam pis toplar,
O pisleri yemezsen, derman olmaz hiç haplar!
Pisliğine bakmadan, çarem bu diyeceksin
Asla ara vermeden, bunlardan yiyeceksin!

Kokusuna katlanıp kırk gün devam edersen,
Sözüme uyacaksın, canım çok tatlı dersen!
En son bilge hekimin böyle olmuş fermanı,
Uygulamış adam da bunda bulmuş dermanı!

Yıllar sonra gemiyle denizlerde gezerken,
Bir fırtına patlamış; rahat, rahat yüzerken!
Tüm yolcular korkudan sağa, sola fırlamış,
Bizim adam çok rahat, hiç oralı olmamış!

Panikleyen insanlar adama bağırarak,
Havayı gösterirler, yanına çağırarak!
Rahatını hiç bozmaz, cevabını verirken;
Bir yandan da çay içer yanlarına varırken!

Ben karışmam kardeşim; Yaradan’ın işine,
Karşı gelip koşamam, yine derman peşine!
Bir defa karışmıştım, derde saldı başımı,
Aralıksız tam kırk gün b.k eyledi aşımı!

Şahan olsan kar etmez; O, isterse batırır!
Kurban olduğum ister, su üstünde yatırır!