Yarasa Şiiri - Özge Özgen

Gördüğüm bu kirli yüzlerden sonra
Keskinliğini bileyen , bir bıçağın üzerinde saklıyor kendini kalbim
Paslı ellerden çıkan güzel sözlere nazır
bir dille
yazıyorum ipin ucunu kaçırmış
bu satırları.
Göğsümdeki uçuşan kelebekleride
bile bile öldürdüm
Camıma dadanmış baykuşlarda biliyor bunu

Burada bir evim bile var.. Karşısında renksiz bir deniz
Çok sessiz
yine de izliyorum

Bazı günler hep iyilikten kaybetmiş, bir kaç cümlem olacak oluyor
içime hapsettiğim
bu garip şey
kasıklarımı yırtıp boynuma dolanıyor
Bu kara delik bir gün patlayacak biliyorum
ve akacak
bir yarasanın üzerine

Burada zaman, zamandan çalmış bir salyangozun alt dudağından
İlerliyor
Geride nice, onurunu kaybetmiş insan
hep iyilik adına
Ve, satır aralarında saklamış yara bandı gibi duran
bu yalan,
İstiyorum ki, bitsin
çıkayım bu siyahlıktan
Beni bir yağmur alsın içeri, bir duvar çığlığımı tutsun
Başka bir nesil daha doğurtsun beni anamdan
Bir yol bulunsun
Erflatun perdeler, demir sürgüler
Açılsın geriye doğru
Uçmaktan yoruldum
Bir çocuğun kalbine kaçıp saklanmak istiyorum..