Bir Şaircik zırvası değildi okuduğum… Bir girdaptı işte,
“Sonrası mı hapis işte… Sana, gülüşüne, direnişine…”
Dalıverdim, “AŞK” yazıyordu, her deli gönülde ki girişte,
Türküm; “Ayrılık Ölümden Beter” son nokta, imrenişime!
Denk düşerse okuyorum, bütün aşk hikâyelerini, üşenmeden
Az mı isyan edilmiş, gidip dönmeyen, çok vefasız cananlara…
Keremler, Aslılar, Mecnunlar, Leylalar, sağcı, solcu düşünmeden,
Her sevmişe, değişmez temennim şudur; Yaranı cananın sara!
Veren de vermeyen de Tanrı’dır der, hep bir teselli uydururum,
Bak gene hayal meydanıma, mazi den edalı bir Çingene yürüdü…
Aşksız geçen her dünü, kendim kendime, her ayna da vurdururum
Desinler, Bir Yılgın Yağmur vardı… O aşkından için için çürüdü.
Aşiyansız, 11.01.20 – 16.19 Y.Y.
Nebi Ünler
Kayıt Tarihi : 14.5.2020 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!