Uzanıp dizlerine daha uzun sevebilseydim seni,
Alarak avuçlarımla içindeki endişeleri
Ve öpebilseydim dudaklarını daha ıslak,
Kimseye aldırmadan sevmeyi başarabilseydik…
Kimseyi takmadan.
Kimseye aldırmadan aldırabilseydik içimizdeki korku tohumlarını.
Çünkü aşk değil korku,
Sevişmek ulu orta, korkmadan, kimseye aldırmadan…
Çocuk olsaydık belki de iki çocuk kocaman…
Çocuk gibi arsız olsaydık sevişmelerimizde.
Belki o zaman daha çok sarılabilirdik,
Daha sıkı bağlanabilirdik birbirimize,
Daha yaramaz sevebilirdik birbirimizi…
O zaman daha çok öpüşebilirdik ulu orta,
Korkmadan, kimseyi takmadan…
Ah
Kimseye aldırmadan sevebilseydim seni…
Kayıt Tarihi : 24.7.2008 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!