Yaramaz Şiiri - Nursel Yeşilyurt

Yaramaz
Ne ar kalmış ne perde.
Havai aşk var serde.
Kızıl od sarmış yürekte.
Görmez olmuş hiç kimseyi.

Giyim kuşam bir fiyaka .
Etrafına satar caka .
Hayatı gır gır şamata .
Sokmuş başını kumlara.

Sanki düğün konvoyunda.
Korna çalar yol boyunca.
Başına çok dertler açar.
İki çıplak bir hamamda .

Müziği son ayar açmış.
Dostları haline şaşmış.
Yaramaza adı çıkmış.
Hiç kimseye saygı duymaz.

Gökten yağmur ağar dama.
Damlalar dans eder camda.
Kimse ekmek vermez dostum.
Yan gelip yatan adama.

NURSEL YEŞİLYURT