Yaramaz 2 Şiiri - Veysel Şimşek

Yalanları gerçek gibi söyleyen,
Varlığında yok yok diye ağlayan,
Nankör kör şeytana fırsat sağlayan,
Babamda olsa anamda olsa yaramaz.

Beni seven benden dürüst olmalı,
Oturup kalktığı yeri bilmeli,
İnsansa anlı açık yüzü ak ölmeli,
Hain insan dostumda olsa yaramaz.

Başkasını değil kendini düşünen,
Ömür boyu nefsi ile aşınan,
Büyük küçük farkı yoktur yaşınan,
Can ciğerim hısmımda olsa yaramaz.

Çoktur böyle akıl almaz geyikler,
Para pulu malı mülkü sayıklar,
Kimse ile paylaşmaz kuruşunu ayıklar,
Evlatta olsa kardeşte olsa yaramaz.

Ben çok gördüm çoktur böyle çıkarcı,
Bilmez dünya fani şer oğlu şerci,
İnsanca yaşamak insanın harcı,
Kötü insan dedemde olsa yaramaz.

Şairim isyankar sitemle dolu,
İyide kötüde Allahın kulu,
Sen sen ol dünyada şaşırma yolu,
Hain insan hain kulsa yaramaz.

Yalan söylemeye yok benim borcum,
İnsan olmak doğru dürüstlük harcım,
Veysel der ki; Adam olmaz inkarcım,
Yanmaz tüten sobamda olsa yaramaz.