Yaramaz Şiiri - Veysel Şimşek

Bu azgın nesilin oğluyla kızı,
Anlamaz, dinlemez utanmaz yüzü,
Kalmadı dünyanın yok tadı tuzu,
Hasedli,hesadlı kullar yaramaz.

Hayat kara zindan döner kömüre,
Tesellide fayda etmez sinire,
Yazık günah boşa geçen ömüre,
Çabuk gelip geçen yıllar yaramaz.

Ömrümde hayatta sevmem eğriyi,
Şimdikiler azgın zamane beyi,
Söz dünlemez yola gelmez yavruyu,
Bozuk düzen bozuk haller yaramaz.

Kurumuş yeşermez pembe gülleri,
Ekisli noktalı dostun dilleri,
Kim sever ki böyle berbat halleri,
Dostuna tok sözlü kullar yaramaz.

Zalim dünya sende olmadı neşem,
Meçhuldur çaresiz üç günlük yaşam,
Yoktur bir belentim çoktur endişem,
Asıl yanar döner kullar yaramaz.

Yeter artık yeter tükendim gayrı,
Ben insanı insandan görmedim ayrı,
Can dostun can dosta yoktur hayırı,
İnsanda ayrı gayrı haller yaramaz.

Veysel der; Dünyada yaşamak zordur,
Anlamaz gerçeği cahilse kördür,
Dedikodu yuva yıkarmış dırdır,
Yalancıda yalan güller yaramaz.