Annem, küçüklüğümü soran herkese "yaramazdı" derdi.
Şimdi anlıyorum, evet annem, küçükken yaram (azdı.)
Şimdi ise yara, yarayı doğuruyor.
Düşe kalka büyüdüğüm bu hayatta,
Hep bir ayakta kalma mücadelesi veriyorum.
Sen olsan, tutardın ellerimi, bırakmazdın beni.
Şimdi sol yanım acıyor, anne...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta