Değmeyin şu kanlı yarama
Ne kurur da ne durur
Bilsem de söylesen de
İstemem çaresini anlatma
Ne zaman başladı mı azmaya
Baktım ki dalmışım yazmaya
Bin çeşit çıkanı var
Yırtınsam da yetişmiyor yazmaya
Böylemi doğdum bilemem
Sonradan mı oldum göremem
Öyle de sarmış, sıkmış ki beni
Sanki bendedir kalu bela dan beri
Durur, kurur gibi olur bazen
Fışkırır volkan gibi çok geçmeden
Sorsam kendime bu neden
Yaramaz çocuk gibi gülümser birden
Bir gün elbet duracak
Ne irin ne de kan kalacak
İstemesem de kalmak düşünmekten
Cehalet en mutlu andır bazen
Gün gelir son bulur bu beden
Sanmam vazgeçer ruhum düşünmekten
Ayrıldı mı her ikisi birbirinden
Musalla da mutlu olur belki gönülden
Kayıt Tarihi : 25.8.2023 11:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tekrar herkesten özür dileyerek başlamak istiyorum. Kimse ile yarış yapmak ve gönlümü hoş tutmak için yazmadım ve de yazmak istemem sadece düşündüklerimi aktarmaya çalışıyorum hatam varsa mazur görün. Burada yazdığım metnin ucunu açık tutmak istedim yani okuyanın hayatında yara olarak ne varsa onu çıkarsın diye. Benim bu metni yazdığım zaman ki yaram ise "Düşünme ve anlatma isteği" oldu. Umarım okuyanın gönlünün bir ucuna dokunurum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!