Yaram Şiiri - Adalet Serenal Karasu

Cehennemim ve cennetim olan yar!
Asma bahcelerinde bir saniye serinleyebilmek için,
hiç olmayacağını bildiğim halde,
o anının hayaliyle yaşamak için,
ateşinde bir ömür boyu yanmaya razıyım.

Hayallerde gözlerinin altina dokunduğum yar!
Yüzünde en cok sevdiğim yerdir,
göz kenarlarındaki kırışıklıklar.
İşte orada,
tam orada,
bir çizgi olup kaybolmak isterdim;
sana hiç farkettirmeden,
sana yakın olabilmek için,
karışabilmek için sana,
o hiç dokunamadığım yerden.

Her sabah yanımdaymışsın gibi uyandığım yar!
Sen de bilirsin!
Gökyüzünü sevmek için,
şart değildir ona sahip olmak
Ya da maviliklerine dokunmak.
Yeterlidir bakmak enginliğine
vurulmak icin derinliğine
ve sen sevdiğin sürece,
gökyüzü zaten senindir,
onu milyarla paylaşsan bile.

Yüzünün haritasını ezbere bildiğim yar!
Yokluğun sadece zamansal illüzyon! ..
Varlığındır hissettiğim ensemde;
sıcak, yakıcı, öldürücü.
Hem bilmezmisin ki,
güneş ne kadar uzak olsa da dünyaya,
ısıtır her zaman dünyanın ona dönük ve eğilmiş yarım küresini.

Sadece hayallerimde sevişebildigim yar!
Ne kadarsa imkansızlığı Pasifik okyanusundan sıçrayan bir damlanın,
Gobi çölündeki kumlara ulaşması,
bilirim aynıdır ihtimali,
bir gün düşebilmemin, senin düşüncelerine.

En sevdiği şarkıyı, beğendiği yemeği, ya da sabahları kaçta uyandığını bilmediğim yar!
Kim takar ki bunları?
Siktir et gitsin diyorum kendi kendime.
Yorgan kılıfındaki desenler bunlar,
sense yorganı sevdin diyorum,
yorganın verdiği sıcaklığı.
Doğrudur!
Yaşayanlar sevdikleriyle dib dibe, koyun koyuna,
bilirler sevdiklerinin zevklerini,
akşamları kaçta yattığını.
Ama bilirmisin ki?
Aslında kimse tanımaz sevdiğini!