Yaralı Yanım Şiiri - Ünal Yıldırım

gönlümüzde baharı az mı gezdirdik
yaz gelsin diye
biz olmak gibi bir derdin içindeydik
yağmur işlemiyordu içimizdeki aleve
hep terliydi yeleleri koşturduğumuz atların
delik deşik yaşıyordu hürriyet

hey benim kalbim yaralı yanım
sana yanarım

- dışarıda leylim leylim bir bahar
- sarmış badem dallarını dallar kırılır
- ciğerim elimde bir avuç nefes
- yanar kor ateşte külüm savrulur

künyelenmiş bileklerim demir pas tutar
taş mı zalim ustası mı isyanım bitmez
hasret ilmek olmuş darağacında
girer çıkar boynum uzar bedenim

özlemin tenimde al kiraz dudak
düşer hayalime yol avşar avşar
ben dağlardan uzak dağlar da bana
içeride gönül ne haller yaşar

kötünün nefesi har ile gelir
zulmü yürür yeli vurur naçarı
göğsümdeki çarpan kanatlı kapı
açılır dostlara evim içeri

zalim öfkesini çekmiş kınından
ölüm döşümüzde kırılır kanat
suyun akarına sığmaz acımız
vermedim bu canı inadım inat

- dışarıda leylim leylim bir bahar
- sarmış badem dallarını dallar kırılır
- ciğerim elimde bir avuç nefes
- yanar kor ateşte külüm savrulur

durgun suyun aynasındayım
düşünüyorum
kimin içindi Şamın şekeri
yine biz düştük gurbetine özlemlerin
hamam aynı tas kirli
tekerleğin icadı
katladı gerçi hünerlerimizi
lakin
çoğalmıyor insan yanımız
güneşin sakalına (!) ayarlı gülüşler
es geçen vicdanları örten süslü bir kaput

hey benim kalbim yaralı yanım
sana yanarım

(10.04.2012-İst.)