Boynu bükük yaşadı garip bahtını
Coşkulu akamadı yaralı ceylan
Aşk denilen kralın zalim tahtını
Bir türlü yıkamadı yaralı ceylan
Gençliğini harcayıp yuva kurmuştu
Mutluluk bekliyorken zaman durmuştu
İlk darbeyi sessizce felek vurmuştu
Dişini sıkamadı yaralı ceylan
Yüreği arasa da bazen sıcağı
Yığınla toprak dolmuş ana kucağı
Haşmetiyle dursa da baba ocağı
Yeniden yakamadı yaralı ceylan
Alışmak zor gelmişti eski yaşama
İnsanlar hor baktılar giyim kuşama
Çorba mı yetişecek sanki paşama
Deyip de çıkamadı yaralı ceylan
Sonunda isyan etti aşkın ismine
Yıllardır bakmamıştı ruhsuz cismine
Sandıktan çıkardığı küçük resmine
Kahroldu bakamadı yaralı ceylan
Selami Tıraşlar
28.09.2015
Kayıt Tarihi : 28.9.2015 00:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin güzelliğindeki kalemin ustalığını kutluyorum
tüm yüreğimle ve tam puanımla.
TÜM YORUMLAR (2)