Yaralı Ceylan Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Akbaşı gelin gibi bembeyaz karlı, yer yer de dumanlı dağlara bahar gelir. Kurt kuş yavruya durmuş, bir hareket, bin bereket sürmektedir. Sırf nefsi arzularının tatmine çalışan avcı silahını kuşanmış, tazısını almış yanına, binmiş alaca atına çıkmış dağlara. Ceylan, minik yavru maralı yüzünden, bir fırsat olup kaçamamış ormana. Zalim bir avcının, insafsız silahından çıkan bir kurşunla vurulmuş al kanlar içinde yatmaktadır. Elinde sazı, dilinde sözü, yüreğinde sızı olan âşıkla ceylan göz göze gelir. Ceylanın gözünden yaş, yarasından kan akmaktadır. Ceylan yürekten anlar gibi, sevenden anlar gibi, aşktan anlar gibi âşıktan medet bekler. Yaralı Ceylan Baharlar gelmiş yaylaya Kurt kuş da girmiş havaya Avcılar çıkmış sahraya Ağlıyor bir yarlı ceylan … Yaylaya dumanlar çöker Tazılar kokuyu çeker Gözyaşını ceylan döker Ağlıyor bir yaralı ceylan … Ağlar bir ceylan yaralı Yavrusu dağlar maralı Doğuştan gözü karalı Ağlıyor bir yaralı ceylan … Yerlere akmasın kanın Sarayım yanmasın canın Gözünden belli heycanın Ağlıyor bir yaralı ceylan … Hasan’da sarsın yaranı Avcıyla bulsun aranı Misliyle versin daranı Ağlıyor bir yaralı ceylan … KM - 290305 Âşık söyler, avcının altındaki atı kükrer, avcı yere düşer. Bir bacağını kırar. Âşık araya girer. Yardım karşılığında ceylanı serbest bırakır. Avcıyı arkadaşlarına teslim ederken; diğer yanda ceylanın kurşunu çıkarır, yarsını sarar ve onları dağlara salar. “İnsafsız avcıya hizmet etmekten ancak köpekler zevk alır,” der. Gönlündeki ceylana kavuşmak üzere yoluna devam eder.