Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
kardeşler şairlik bu değil ki...çok naziksiniz..ruh gözünüz kapanmış...fazlaca bilgilisiniz ama fuzuli...edebiyat saklanmaktır ortalıkta gezerken...bırakın suretinizi öldürsünler...
kendinize ne yaptınız böyle...biz bu işleri bedellilere bırakmıştık...çok yazık...ee!!! gidenler gider...sonra ruhları çoğalır burda...bir bataklık oluruz hep birlikte...yapmayın yazık kendinize...herkeZe
çok nezih yorumlar vay vay...
:) ..................................... :) .................................. :)
Hayırlı akşamlar
Sevgili arkadaşlar
Hayırlı akşamlar.
Hepinize selamlar.
Şiir öylesine duyarlı öylesine ustalıklı yazılan Halk şiiri türlerinden.Samimi içten ve çok çokta duyarlı...Bir sevgi uğruna ateşlerde yanmaya razı. Her Halk Şairimiz böyle değil midir?
tam puanla üstadı kutlarım. Saygılarımla.
HRANT ın katilini ve diğer mazlumların katillerini azmettirenler Silivri de hesap veriyor kimisi de burada onlara ağıt yakıyor matemini tutuyor.Dörtlükler döktürüyor.vesselam.
Demek gidiyorsun küçük kırlangıç,
Sıcak ülkelere.
Oradaki badem çiçeğine,
Benden selâm söyle.
Artık yağmurlar başlıyor,
Kış kapımızda.
Sesini özleyeceğim,
Göğe baktıkça.
O sıcak ülkelere varınca,
Terleyen kuşları ara,
Kalkıp gelsinler artık,
Kışlar güzeldir bizim burada....
Evet Oyu Verecekmiş
Hak hukuku gözleyenler
Muhammedi özleyenler
Göz yaşını gizleyenler
Evet oyu verecekmiş
Devamı aşağıda var.Şair kimlerin evet oyu vereceğini çok güzel şiirleştirmiş.Kendisini kutlarım.Ne yazık ki aradan bu kadar uzun bir zaman geçtiği halde,hala demokratik bir anayasa yapamıyor hep beraber yapacakmış gibi yapıp ipe un seriyorlar sanki.Şike kanununda tam kadro şimşek hızıyla değişiklik yapıp onay makamına gönderenler şapkalarını önlerine koyup bir daha düşünsünler.
Yaklaş avcı yaklaş tanış olalım
Dinledin derdimi barış olalım
Sevgi muhabbette yarış olalım
Dinlersen bir iki sözüm var benim
İkinci satırda dinledin derdimi diyor,son 4.cü satırda bir iki sözüm var benim. Yukarıda Dinle de derdimi veya dinle ki derdimi deseydi daha tutarlı olurdu diye düşündüm.
Şiir gerek kafiye gerek akıcılık,gerek mana yönünden güzel mi güzel.Beğenilmeyecek bir şiir değil vesselam.
ENFES BIR SIIR NEFIS BIR ANLATIM....KUTLARIM CAN DOST
Bu şiir ile ilgili 91 tane yorum bulunmakta