Yaralı Ceylan Şiiri - Fahri Bulut

YARALI CEYLAN
Bin boğada bir ceylan, yaralanmış inliyor,
Gözlerinin yaşları, sele dönmüş dinmiyor,
Oluk oluk akan kan, vücudunu beliyor,
İnsan insana düşman benim suçum ne diyor?
Benim ete ne gerek, insan neslini yiyor.

İnsanlar var oldukça, savaşlar bitmeyecek,
Terör örgütleri de, biz masumuz diyecek.
Barış çözüm olmazsa, bir birini yiyecek,
İnsan insana düşman benim suçum ne diyor?
Benim ete ne gerek, insan neslini yiyor.

Tanrı baş edemiyor, kaç kez boşaldı cihan,
Yaradan’a bühtan var, azdıkça, azdı insan.
Sabahtan akşama dek, küfür, hakaret, yalan,
İnsan insana düşman, benim suçum ne diyor?
Benim ete ne gerek, insan neslini yiyor.

Yaptığı yasalara, yasa yapan uymuyor,
Masumların ahını, zalimler hiç duymuyor.
Gayri bu sıkletleri, kantarlar kaldırmıyor,
İnsan insana düşman, benim suçum ne diyor?
Benim ete ne gerek, insan neslini yiyor

Aklını başına der, azma ey insanoğlu!
Tanrı bir kez af eyler, günah bilmeyen kulu.
Her gün ağlatıyorsun, yoksul, yetim ve dulu,
İnsan insana düşman, benim suçum ne diyor?
Benim ete ne gerek, insan neslini yiyor.

Rızaoğlu, Bilgeler uyarmaktan usandı,
Zalim yöneticiler, bilgeyi düşman sandı.
Fitnelerin sözüne, ön yargılı inandı,
İnsan insana düşman, benim suçum ne diyor?
Benim ete ne gerek, insan neslini yiyor.
13 TEMMUZ 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU