Yaralı Bir Düş Şiiri - Nuran Baydar

Sonbaharın ilk yağmurları düşüyor bugün güzel kentime...
Hüznüme ortak olur gibi,
Her damla gözlerime yağıyor...
Yüreğime batıyor...
Yapraklar düşüyor,
Anılar bir bir dökülüyor dallardan.
Sonbahar sarı rüzgarlarıyla beni de savuruyor,
Yaprak yaprak sokaklara.

Ne yamandır bunu yaşamak bilir misin?
Bir düş konar gönlüne,
Onu özgür bırakıp uçurmak istersin gökyüzüne;
Lakin kırıktır kanadı,
Ve mahkumdur karanlıklara...
Hiçbir umut koruyamaz onu, ısıtamaz.
Soğuk bir zindan misalidir artık yaşamak...

İşte, böyle yaralı bir düşe,
Yüreğine tutunup kaldım...
Ağladığımda mendilim olsan,
Güldüğümde kahkaham...
Susadığımda suyum olsan,
Beni her sabah öperek uyandırsan...
Ahh sevgili...
İçim öyle bir özlemle çalkalanıyor ki şimdi.
Bu kadar mı aç kalmıştı yüreğim sevmelere...
Biraz sıcaklık görünce açan papatya misali,
Yüreğim de sana açılıverdi çiçek çiçek.
Lakin bahar değildir ki bu sevda iklimi,
Hazandır.
Güneşe hasret bir yağmur damlası gibi
Her gece bulutlara ağlayandır...

Ben yine de,
Kurşun geçirmez umutlar biriktirdim gözlerine.
Sevmeyi vuslat aşkına çevirdim.
Kaçmak isterken yağmurlardan,
Yüreğine sığındım senin.
Beni bekleyen yalnızlık olsa da,
Yüreğine sarıldım senin.

Peki ya sen, sen sevgili?
Kırık gönlümü sarabilecek misin?
Yaralı düşlerimi uçurabilecek misin gökyüzüne?

2002